Στο μεγαλύτερο βαθμό, όλες οι αξιολογήσεις που κάνουμε για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας στηρίζονται στα προσωπικά μας βιώματα. Δεν είναι αντικειμενικά, δεν είναι οικουμενικά, δεν είναι η “κοινή λογική”, όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε “λογικοί” άνθρωποι. Δυστυχώς, δεν πάει έτσι. Οι απόψεις μας, εν ολίγοις, δεν είναι πάντα ακριβείς, ρεαλιστικές ή και υποστηρικτικές, αλλά αντανακλούν μόνο την προσωπική μας ιστορία, και όχι την Αλήθεια.

Όταν νιώθουμε θυμό ή οργή για κάτι, η διαύγεια μας φθίνει και τα μοτίβα του τραύματός μας αναδύονται. Εγώ το φαντάζομαι σαν ένα παιδικό πάρτυ. Όλα τα παιδάκια παίζουν και γελούν και ξαφνικά μπαίνει το αγαπημένο τους τραγούδι! Χουρέιιιι. Φωνές, ουρλιαχτά, χοροί, τρεχάματα. Παίξ’το ξανά, ξανά, ξανά, ξανά. Το πάρτυ σκέψεων ξεκινά…

Όταν νιώθουμε θυμό για κάτι, μπορεί να παρατηρήσουμε ότι οι σκέψεις μας κινούνται σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

1. Καταστροφολογία: “Πω, ρε @#@#@$, τι θα κάνω τώρα;”, “Δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα χειρότερο”, “Αυτό είναι φρικτό, τρομακτικό, απαίσιο”. Πολλές φορές οι λέξεις που χρησιμοποιούνται και η αίσθηση που υπάρχει είναι δυσανάλογη του γεγονότος.
2. Χαμηλή ανοχή: “Δεν το αντέχω αυτό”, “Αυτό με σκοτώνει”. Η τάση να υποτιμώ την δυνατότητά μου να διαχειριστώ το άβολο, το ατυχές κλπ.
3. Απαίτηση: “Δεν θα’ πρεπε να το έχει κάνει/πει αυτό”, “Θα πρέπει να με σέβεται”. Η τάση να μετατρέπω τις δικές μου προτιμήσεις/θεωρίες σε άκαμπτους κανόνες και να περιμένω από τους άλλους ή τον κόσμο γενικά να τις ακολουθούν.
4. Επίκριση προς τον Άλλο: “Ο τάδε είναι και πολύ @#@%”, “Είναι αναίσθητος, αγενής, τσιγγούνης κλπ” Η τάση για υποτιμητική γενίκευση ως προς τον χαρακτήρα ενός άλλου ανθρώπου.
5. Επίκριση προς τον Εαυτό: “Εγώ φταίω για όλα, δεν αξίζω, είμαι άχρηστη, είμαι ψεύτικη κλπ”. Η τάση υποτιμητικής γενίκευσης αλλά προς τον εαυτό μας.
6. Διαστρέβλωση πραγματικότητας: “Έχω ήδη κάνει 25 διαφορετικές υποθέσεις για το τί συνέβη.” Η τάση να φτάνουμε σε υποθετικά συμπεράσματα σχετικά με το κίνητρο, την πρόθεση ή την συμπεριφορά ενός ανθρώπου.

#θυμός #οργή #breathwork #rage #anger

Ο θυμός είναι με διαφορά το πιο παρεξηγημένο απ’ όλα τα συναισθήματα. Για αυτό και τόσοι άνθρωποι είτε το υπερεκφράζουν είτε το καταπιέζουν. Μπαίνουν σε ένα ή σε περισσότερα από τα παραπάνω νοητικά μονοπάτια και χάνονται στο μυαλό τους, ενώ το σώμα τους προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να διαχειριστεί όλη αυτήν την συναισθηματική ενέργεια που έχει παραχθεί.

Στο Breathwork μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τα νοητικά μας μοτίβα και να πηγαίνουμε πέρα από αυτά. Στο σώμα. Εκεί που βρίσκεται η συναισθηματική ενέργεια που έχει πυροδοτηθεί, για να την επιτρέψουμε, να την βιώσουμε και να την εκπνεύσουμε με έναν τρόπο που δεν έχει βία ούτε για τον εαυτό μας ούτε για τους άλλους.

Αν θέλεις να μάθεις πως,

~ έλα να αναπνεύσουμε παρέα σε μια ατομική συνεδρία

~ κλείσε τη θέση σε μία από τις ανοιχτές συναντήσεις που ξεκινούν τον φθινόπωρο. Τι από τώρα; Ναι, οι θέσεις είναι περιορισμένες….

~ βούτα στα βαθιά, συμμετέχοντας σε μία από τις ερχόμενες εκπαιδεύσεις Breathwork σε Χανιά, Θεσσαλονίκη και Αθήνα