Stathia

Σε μια στιγμή βιωμένης διαύγειας, ο Paul χαμογέλασε στον εαυτό του και με κοίταξε με μάτια που είχαν καρδούλες. Γιατί χαμογελάς; Σκεφτόμουν ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ, το μυαλό μας, η καρδιά και το σώμα μας ταιριάζουν τόσο πολύ και μερικές φορές ξεχνιόμαστε και αφήνουμε ασήμαντα πράγματα να μας απομακρύνουν. Ξεχνάμε την […]

Όταν πρωτόρθε ήταν γεμάτη από ανέκφραστο θυμό και έναν χείμαρρο λύπης. Χτες, μου είπε: “Ήρθε η ώρα να αποδεχτώ ότι κάποιες φορές τα όμορφα πράγματα τελειώνουν, ότι μερικές φορές οι άνθρωποι φεύγουν, ότι αυτό που υπήρχε απλά δεν ήταν αρκετό για να μας κρατήσει μαζί. Έχω ανάγκη να το κλείσω πια αυτό το κεφάλαιο. Να […]