Blog

Δεν υπάρχει καμία σκέψη τόσο ασήμαντη ή φευγαλέα και καμία πράξη τόσο μικρή ή απερίσκεπτη που να μην εκπέμπει την δόνησή της στον κόσμο, που να μην αντηχεί και να μην μας επιστρέφει ακριβώς ίδια αλλά με πολλαπλάσια έκταση.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη όλα αυτά τα χρόνια, για την υποστήριξη και την αγάπη σας.

Είθε να έχουμε όλοι περισσότερη επίγνωση της δύναμης που έχουν οι σκέψεις και οι πράξεις μας.

Καλή χρονιά με απολαυστικές αναπνοές.

There is no thought so small, no matter how fleeting, and no action so unimportant that doesn’t send its vibration into the world, where it echoes back to us and returns as more of the same.

May we all be more consious of our creative thought and its power.

Happy New Breaths with Awareness Thank you for your trust, support and love.

#HappyNewYear #thankyou #pureawareness #gratitude #justbreathe

Όταν ένα παιδί δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό τ@ παλεύοντας ή φεύγοντας από μία σκηνή αντικειμενικά απειλητική ή που το ίδιο κρίνει ως απειλητική – και ως εκ τούτου κατακλυσμική για το νευρικό του σύστημα – μία λύση είναι να παγώσει και να καταφύγει στην φαντασία του. Με αυτήν την τακτική έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί σωματικά να απομακρυνθεί από την “απειλητική” συνθήκη.

Όταν όμως για έναν ενήλικα, αυτή η τεχνική καθιερώνεται ως τεχνική διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων, το τίμημα είναι αρκετό υψηλό. Φανταζόμεν@ ότι μια κατάσταση δεν υπάρχει ή ότι στην θέση της διαδραματίζεται μια άλλη, δεν δίνουμε χώρο στον μηχανισμό αντίδρασης στον φόβο να κάνει τον κύκλο του και να εκτονωθεί. Αντιθέτως, αποσυνδεόμαστε από τις σωματικές μας αισθήσεις και τα επίπεδα επίγνωσης μειώνονται. Σταδιακά, η δυνατότητα μια βαθύτερης, πλήρους αίσθησης του εαυτού μας χάνεται – και μαζί της χάνεται και η αίσθηση της χαράς, της απόλαυσης, της ελευθερίας.

Πολλοί άνθρωποι που έρχονται στις εκπαιδεύσεις ή στις ατομικές συνεδρίες δυσκολεύονται είτε να αναγνωρίσουν τις αισθήσεις τους είτε να εξοικειωθούν με αυτές. Συχνά, μπορεί να συγχέουν την αίσθηση με το συναίσθημα και την σκέψη.

Η αναπνοή είναι ένας φυσικός και φιλικός τρόπος για να μπορέσουμε να επανασυνδεθούμε με τις αισθήσεις μας. Είναι, όμως, μια διαδικασία που δεν μπορεί να κάνει κάποιος άλλος για εμάς. Δεν είναι σαν το αμάξι μας που το αφήνουμε στο συνεργείο και το παίρνουμε έτοιμο. Εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια αληθινή σύνδεση με τον εαυτό μας και το σώμα μας, το νευρικό μας σύστημα χρειάζεται να ωριμάσει. Να μπορεί να αναγνωρίσει τις αισθήσεις για αυτό που είναι – πληροφορίες από το εσωτερικό/εξωτερικό περιβάλλον – και να τις αφήνει να κάνουνε τον κύκλο τους και να εκτονώνονται.

#breathwork #nervoussystemregulation #sensations #introception

Αν θέλετε να αποκτήσετε μια διαφορετική, πιο πλήρη σύνδεση με την ολότητά σας, να συμφιλιωθείτε πλήρως με το σώμα σας

~ ελάτε να αναπνεύσουμε παρέα σε μια ατομική συνεδρία

~ κλείστε τη θέση σας μία από τις ανοιχτές συναντήσεις που ξεκινούν τον φθινόπωρο. Τι από τώρα; Ναι, οι θέσεις είναι περιορισμένες….

~ βουτήξτε στα βαθιά, συμμετέχοντας σε μία από τις ερχόμενες εκπαιδεύσεις Breathwork σε Χανιά, Θεσσαλονίκη και Αθήνα https://breathwork.gr/ekpedeusi/pure-awareness-epipedo-1/

Ο εγκέφαλος μου και
η καρδιά μου χώρισαν 
πριν από μια δεκαετία
με το ένα να κατηγορεί το άλλο

για το μεγάλο χάλι στο οποίο

έχω καταλήξει.

Δεν άντεχαν ούτε καν να είναι
στο ίδιο δωμάτιο

και πλέον μοιράζονται την επιμέλειά μου.

Μένω με το μυαλό μου
κατά τη διάρκεια της εβδομάδας
και η καρδιά μου
με παίρνει τα Σαββατοκύριακα.

Δεν μιλούν ποτέ μεταξύ τους
     – αντ’ αυτού κάθε βδομάδα

ο ένας δίνει στον άλλο το ίδιο σημείωμα 

που λέει: 

«Εσύ φταις για όλα»

…

Έτσι, τελευταία, περνώ

αρκετό χρόνο με το έντερο μου
που λειτουργεί ως ο
ανεπίσημος θεραπευτής μου.

Τις περισσότερες νύχτες, βγαίνω κρυφά από το
παράθυρο των πλευρών μου
γλιστρώ στη σπονδυλική μου στήλη
για να καταρρεύσω πάνω στην
βελούδινη δερμάτινη πολυθρόνα του εντέρου μου

που είναι πάντα εκεί για μένα.

…

Χθες το απόγευμα,
με ρώτησε αν δυσκολευόμουν
να είμαι συνέχεια ανάμεσα στην καρδιά και στο κεφάλι μου.

Έγνεψα ναι
Είπα ότι δεν ήξερα
αν μπορούσα να ζήσω με
κάποιο από τα δύο πια
«Η καρδιά μου είναι πάντα λυπημένη για
κάτι που έγινε χθες
ενώ το κεφάλι μου είναι πάντα ανήσυχο
για κάτι που μπορεί να συμβεί αύριο»
…
Το έντερο μου χαμογέλασε και είπε:
“σε αυτή την περίπτωση,
καλό θα ήταν να πας να μείνεις για λίγο

με τους πνεύμονες.
…

Οι πνεύμονές είναι το τέλειο μέρος για σένα

δεν υπάρχει χθες στα πνευμόνια σου
δεν υπάρχει ούτε αύριο
υπάρχει μόνο τώρα
υπάρχει μόνο εισπνοή
υπάρχει μόνο εκπνοή
υπάρχει μόνο αυτή η στιγμή
υπάρχει μόνο ανάσα
και σε αυτή την ανάσα
μπορείς να ξεκουραστείς”

…

Σήμερα το πρωί

ενώ ο εγκέφαλός μου
ήταν απασχολημένος με το διάβασμα
φύλλων τσαγιού
και ενώ
η καρδιά κοιτούσε επίμονα
παλιές φωτογραφίες,
μάζεψα μια μικρή τσάντα
και περπάτησα μέχρι την πόρτα 

των πνευμόνων μου 

Πριν καν χτυπήσω,
άνοιξαν την πόρτα με χαμόγελο και 

καθώς ένα αεράκι με αγκάλιασε
μου είπαν
“Γιατί άργησες τόσο;”

Ελεύθερη απόδοση του ποιήματος του @John Roedel