Μη κατηγοριοποιημένο

Ο φόβος μου ήταν πάντα βαρετός. Κάποια στιγμή απλά κατάλαβα ότι ο φόβος μου δεν είχε καμία ποικιλία, κανένα βάθος, καμία ουσία. Δεν άλλαζε ποτέ, δεν με εξέπλητε ποτέ, δεν είχε κανένα ενδιαφέρον. Ο φόβος μου ήταν ένα τραγούδι που είχε μόνο έναν στίχο – για την ακρίβεια μια λέξη: Σταμάτα! Στο repeat. Ακούγοντας τον […]

Τα πάντα ξεκινούν με την επίγνωση. Η επίγνωση έχει χώρο, έχει άνοιγμα και σε αντίθεση με την εστίαση, περιλαμβάνει την μεγάλη εικόνα των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Όσ@ όμως έχουν αποπειραθεί να ακολουθήσουμε την κλασσική οδηγία “να παρατηρήσουμε την αναπνοή μας”, συναντούμε το εξής παράδοξο: Τη στιγμή που αρχίζουμε να παρατηρούμε κάτι, αυτό αυτόματα αλλάζει. […]

Δεν υπάρχει καμία σκέψη τόσο ασήμαντη ή φευγαλέα και καμία πράξη τόσο μικρή ή απερίσκεπτη που να μην εκπέμπει την δόνησή της στον κόσμο, που να μην αντηχεί και να μην μας επιστρέφει ακριβώς ίδια αλλά με πολλαπλάσια έκταση. Σας ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη όλα αυτά τα χρόνια, για την υποστήριξη και την αγάπη […]

Ενοχή σημαίνει έχω επίγνωση. Έχω την αίσθηση και την κατανόηση ότι κάτι θα μπορούσε να έχει γίνει καλύτερα, με περισσότερη αγάπη. Όταν μετατρέπω αυτήν την επίγνωση σε ευθύνη, τότε η ενοχή αποκτά χρησιμότητα. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη για αυτό που έγινε, δεσμεύομαι -πρωτίστως προς τον εαυτό μου- να κάνω κάτι διαφορετικά στο μέλλον. Όταν μετατρέπω την […]